Oznaczenie „przejazd kolejowy z zaporami” jest jednym z najbardziej znanych znaków drogowych. Pozwala przygotować się uczestnikom ruchu na przebycie przejazdu kolejowego w bezpieczny sposób. Dzięki niemu zarówno kierujący pojazdami, jak i piesi mogą dostosować prędkość przemieszczania się do warunków drogowych. Więcej wiadomości o oznaczeniu A-9 znajdziesz w naszym artykule!
Jak wygląda znak drogowy przejazd kolejowy z zaporami A-9?
Znak drogowy „przejazd kolejowy z zaporami” ma konstrukcję typową dla niemal wszystkich oznaczeń ostrzegawczych. Tarcza ma kształt trójkąta równobocznego z wierzchołkiem zwróconym do góry, jaskrawym żółtym tłem i czerwonym obramowaniem. Na jego tle osadzone są także symbole w czarnym kolorze – w tym przypadku oznaczenie przejazdu kolejowego z zaporami.
Wyjątkiem od tej reguły są znaki drogowe takie jak A-7. Dotyczą ustąpienia pierwszeństwa i również mają kształt trójkąta równobocznego, ale jego wierzchołek skierowany jest do dołu, a nie do góry. W przypadku oznaczenia ostrzegawczego stosuje się także dodatkowe tablice, które doprecyzowują założenia znaku drogowego.
Co dokładnie oznacza znak drogowy przejazd kolejowy z zaporami A-9?
Znak „przejazd kolejowy z zaporami” ostrzega uczestników ruchu przed przejazdem kolejowo drogowym, który jest wyposażony w zapory zamykające całą szerokość jezdni lub półzapory zamykające wjazd na przejazd. Oprócz niego używa się także słupków wskaźnikowych:
- po prawej stronie jezdni: G-1a, G-1b i G-1c;
- po lewej stronie jezdni na drodze jednokierunkowej: G-1d, G-1e oraz G-1f.
Znak A-9 – „przejazd kolejowy z zaporami” – jest montowany na wszystkich przejazdach kategorii B, na większości odmian A, a także opcjonalnie na trasach typu F. Warto wspomnieć, że znakiem oznaczającym przejazd kolejowy bez zapór, jest odmiana o symbolu a-10.
Tabliczki pod drogowym znakiem ostrzegawczym – odmiany dodatkowego oznaczenia
Pierwszy typ ma przydzielony kod porządkujący T-1. Tabliczka jest używana do wskazania odległości znaku ostrzegawczego od miejsca niebezpiecznego. Stosuje się ją wtedy, kiedy nie jest możliwe ustawienie znaku w zalecanej odległości.
Drugi rodzaj ma określenie T-2. Tabliczka wskazuje długość odcinka trasy, na której powtarza się lub występuje opisywane przez główne oznaczenie niebezpieczeństwo. Stosuje się ją wraz z oznakowaniem, które komunikuje o niebezpieczeństwie powtarzającym się lub występującym na części trasy o długości nie większej niż 0,5 km.
Trzecia odmiana to T-3. Tabliczka pokazuje zakończenie odcinka, na którym powtarza się lub występuje niebezpieczeństwo. Jest stosowana w odległości nie mniejszej niż 500 metrów od następnego znaku ostrzegającego.
Grupa znaków ostrzegawczych – czym się charakteryzuje?
Są to oznaczenia, które stosuje się w celu uprzedzenia uczestników ruchu o miejscu na drodze, gdzie trzeba zachować szczególną ostrożność z powodu występujących lub możliwych niebezpieczeństw – w tym przypadku przejazdu składu kolejowego i torów. Warto nadmienić, że są one także montowane w miejscach o innej specyfice takich jak ostre zakręty, zwężania jezdni, czy strome zjazdy.
Może także pojawić się okresowo – dotyczy to oznakowania, gdzie pojawia się wzmożony ruch pieszych, czy przecinają się drogi często uczęszczane nie tylko przez standardowych uczestników ruchu, ale i zwierząt.
Jakie wymiary może mieć tarcza oznaczenia A-9?
Zależy to przede wszystkim od rodzaju drogi, na którym jest zamontowana. Znaki drogowe o boku 75 centymetrów stosuje się na trasach gminnych. Wersje o boku 90 centymetrów używa się na jednojezdniowych drogach wojewódzkich i krajowych, a także powiatowych.
Natomiast oznaczenie o boku 105 centymetrów na drogach ekspresowych, dwujezdniowych poza obszarem zabudowanym i dwujezdniowych w obszarze zabudowanym, gdzie dozwolona jest prędkość większa niż 60 km/h.
Jakie normy prawne musi spełniać oznaczenie?
Znak drogowy A-9 montowany na trasie, powinien być zgodny z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz. U. z dnia 23 grudnia 2003 r.), a także założeniami konwencji wiedeńskiej z 1968 roku dotyczącej sygnalizacji i oznakowania na drogach.
Konstrukcja znaku drogowego – jak powinien być wykonany?
Podstawową kwestią jest bezpieczeństwo. Dlatego blacha wykorzystana do zrobienia znaku drogowego ostrzegawczego powinna mieć zagięte krawędzie tak, aby nie stwarzać zagrożenia uczestnikom ruchu. Oprócz tego stosuje się też ocynkowanie. Dzięki temu metal jest odporny na oddziałujące czynniki atmosferyczne takie jak deszcz, mocne słońce, czy wiatr. Sprawia to, że metal nie jest podatny na korozję, a naniesione na niego kolory zachowują swoją trwałość przez długi czas. Najczęściej wybierany sposób nakładania farby to malowanie proszkowe.
Jak polepsza się widoczność oznakowania?
Stosuje się do tego folię odblaskową I i II generacji. Pierwsza odmiana jest stosowana najczęściej w przypadku znaków drogowych montowanych poza obszarami miejskimi – drogami miejskimi i gminnymi.
Z kolei w mieście stosuje się zazwyczaj znaki z warstwą odblaskową II generacji. Składają się na nią drobne, szklane kuleczki, które mocno odbijają światło i wpływają na lepszą widoczność elementu. Folie odblaskowe mają bardzo dobrą trwałość. Mogą być użytkowane nawet przez 7, czy 10 lat. Wymienione zabiegi produkcyjne sprawiają, że oznakowanie jest transparentne i trwałe.
Dodatkowe dane na temat znaku „przejazd kolejowy z zaporami” – gdzie można je znaleźć?
Dodatkowe informacje umieszcza się na naklejce znamionowej. Są to wiadomości takie jak symbol znaku, grubość blachy, czy dokładne wymiary. Można się także dowiedzieć, jaka firma jest producentem znaku drogowego, a także sprawdzić datę produkcji i ważności.
Całość uzupełniają dane na temat charakterystyki znaku takie jak mocowanie, chromatyczność, współczynnik odblasku, czy odporność na czynniki zewnętrzne. Na naklejce znajdują się też informacje o spełnianej normie, numerze deklaracji i okresu przydatności znaku A-9 „przejazd kolejowy z zaporami”.