Silnik R4 montuje się w motocyklach, samochodach i autach wyścigowych. Najczęściej spotykaną odmianą jest tzw. prosta czwórka o pionowej konstrukcji, jednak wśród stosowanych konstrukcji znajduje się też płaski typ silnika – flat-four. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na temat poszczególnych rodzajów motoru i sprawdzić kluczowe informacje, to zapraszamy do dalszej części artykułu.
Podstawowe informacje o jednostce napędowej
Projekt motoru zawiera cztery cylindry w jednym rzędzie. Najczęściej stosowaną odmianą jest ta o pojemności od 1,3 do 2,5l. Ich zastosowanie obejmuje zarówno auta produkowane współcześnie, jak i pojazdy produkowane wcześniej, na przykład Bentleya ze zbiornikiem 4,5l z okresu 1927-1931.
Mocne, rzędowe jednostki produkowało także Mitsubishi. Były to motory o pojemności 3,2 z modeli SUV-ów Pajero, Shogun i Montero. Z kolei Toyota wypuściła jednostkę 3,0l. Silniki R4 są stosowane też w samochodach ciężarowych o masie od 7,5 do 18 ton. Montuje się w nich modele wysokoprężne z pojemnością skokową na poziomie 5 litrów. Większe silniki są używane m.in. w lokomotywach, jednostkach okrętowych i stacjonarnych.
Co ciekawe, silniki R4 są montowane także w mniejszych samochodach tzw. kei truck. Jednostki o pojemności 660 cc były produkowane przez Subaru od 1961 do 2012 roku, a następnie dystrybucją zajęło się Daihatsu od 2012.
Charakterystyka motoru rzędowego
W jednostce stosuje się wał korbowy o bardzo dobrej równowadze pierwotnej. Mają na to wpływ tłoki, które poruszają się parami równolegle – kiedy jedna idzie do góry, druga przemieszcza się w dół. Natomiast nie występuje to w przypadku motoru o zapłonie samoczynnym.
W tym przypadku występuje zjawisko nazywane wtórnym niewyważeniem. Działa to w ten sposób, że prędkość tłoków w górnej połowie obrotu wału korbowego jest większe niż przyspieszenie tych znajdujących się w dolnej połowie obrotu.
Wywołuje to mocne drgania, a największy wpływ ma na to stosunek masy tłoka do długości korbowodu i skoku tłoka, a także jego szczytowej prędkości. Żeby zredukować to zjawisko, stosuje się lekkie tłoki w standardowych autach, a w pojazdach wyścigowych montuje się korbowody o większej długości.
Najpopularniejsze silniki R4 – Pontiac, Porsche i Honda
Do największych modeli jednostek napędowych, które były montowane w autach szeroko dostępnych, należał Pontiac Tempest z 1961 roku 3188 cm3. Innym motorem o dużej pojemności – 2990 cm3 był ten montowany w Porsche 968.
Jednostki stosowano też w pojazdach wyścigowych i lekkich ciężarówkach. Do tej grupy zalicza się diesel o pojemności do 4,5 l montowany przez producenta Mercedes-Benz MBE 904 o mocy 170 KM przy 2300 obrotach na minutę. Z kolei mały silnik R4 montowano w aucie Mazda P360 Carol z 1961 roku. Była to konwencjonalna jednostka OHV z popychaczami o pojemności 358 ccm.
Do innych popularnych modeli silnika R4 należał Ford T, jednostka Austin serii A montowana w niedużych samochodach, czy Honda ED, gdzie zastosowano po raz pierwszy technologię CVCC. Do tej grupy trzeba też zaliczyć model GM Quad-4, który był pierwszą wielozaworową, amerykańską jednostką i mocarną Hondę F20C generującą 240 KM o pojemności 2,0 l.
Zastosowanie motoru w sportach wyścigowych
Silnik R4 był stosowany w sportach wyścigowych. To właśnie bolid z tą jednostką, kierowany przez Jules’a Goux’a, zwyciężył zmagania Indianapolis 500. Ważną informacją jest to, że po raz pierwszy zastosowano w nim podwójne wałki rozrządu (DOHC), a także 4 zawory na cylinder.
Kolejnym przełomowym projektem był motor stworzony dla Ferrari przez Aurelio Lamprediego. Była to pierwsza rzędowa czwórka w historii F1 od włoskiej Scuderii. Jednostka o pojemności 2,5l została zamontowana najpierw w modelu 625, a potem 860 Monza z kubaturą 3,4l.